04.06.2019
Oferowanie PPK już niedługo stanie się obowiązkiem niemal każdego pracodawcy. W jaki sposób pracodawca będzie mógł się wyróżnić na coraz bardziej konkurencyjnym rynku pracownika? Na przykład poprzez oferowanie wpłat dodatkowych w Pracowniczym Planie Kapitałowym. Przypomnijmy, że wpłaty wnoszone na rachunek pracownika w Pracowniczym Planie Kapitałowym będą pochodziły z trzech źródeł:
- dodatkowych środków pracodawcy,
- wynagrodzenia netto pracownika,
- z Funduszu Pracy.
- obligatoryjna wpłata podstawowa
- oraz dobrowolna wpłata dodatkowa.
Pracodawca ma duży wpływ na zasady wnoszenia wpłat dodatkowych Zacznijmy od tego, że wnoszenie wpłat dodatkowych jest dla pracodawcy w pełni dobrowolne. Oznacza to, że nie tylko nie ma on obowiązku oferowania wpłat dodatkowych w PPK, ale również to, że w dowolnej chwili - bez żadnych dodatkowych warunków - może odwołać finansowanie wpłat dodatkowych. Ustawa o PPK określa jedynie, że wpłata dodatkowa nie może być wyższa niż 2,5 proc. wynagrodzenia brutto pracownika. Oznacza to, że pracodawca ma pełną swobodę w ustalaniu reguł finansowania większości wpłat, jakie może wnosić na rachunki pracowników z własnych środków.
Staż pracy, ale nie tylko
Ustawa nie precyzuje warunków dofinansowania dodatkową wpłatą rachunków pracowników. Jej finansowanie może być uzależnione od spełnienia jednego lub kilku kryteriów, takich jak:- stażu pracy (który może być dowolnie długi),
- zajmowane stanowisko,
- wysokość zarobków,
- wiek zatrudnionego.
Wpłata dodatkowa uzależniona do stażu pracy
Prawdopodobnie będzie to najczęściej stosowane kryterium dofinansowania rachunku pracownika w PPK wpłatą dodatkową ze środków pracodawcy. Ten warunek promuje lojalność pracowników, co jest szczególnie ważne dla firmy w sytuacji, gdy pracodawca zainwestował znaczne środki w kształcenie danego pracownika, a także wówczas, gdy ten posiada rzadkie umiejętności lub wysokie kwalifikacje. Przy wyborze kryterium stażu pracy pracodawca może wprowadzić gradację poziomu dofinansowania w zależności od jego długości. Przykładowo, prawo do najniższej wpłaty dodatkowej (0,5 proc.) może przysługiwać pracownikowi po przepracowaniu 2 lat, do wpłaty wynoszącej 1 proc. - po 5 latach, stopniowo dochodząc do maksymalnego poziomu 2,5 proc. - przy odpowiednio długim okresie pracy u pracodawcy. Przypomnijmy, że pracodawca jest zobowiązany do finansowania wpłaty podstawowej już po upływie 3 miesięcy do momentu zatrudnienia pracownika.
Wpłata dodatkowa dla pracowników o najniższych zarobkach
Pracodawca może też wykorzystać wpłatę dodatkową jako bonus dla pracowników otrzymujących najniższe wynagrodzenie, mając świadomość tego, że w największym stopniu odczują oni spadek poziomu życia po przejściu na emeryturę. W takim przypadku może być zasadne ustalenie stażu pracy jako dodatkowego warunku. Pracownik, który po krótkim okresie pracy zmieni pracodawcę oferującego wpłatę dodatkową, w niewielkim stopniu skorzysta z dodatkowych dopłat w momencie przejścia na emeryturę.